Ölenlere

Ölenlere



intihar eden arkadaþým’a..



gecikeceðini söyleseydin
takvimleri yýrtmayý býrakýr aðzýný dinlerdim
sonra çok çocukça güldüðümüz kaldýrýma uzanýr
göðü seyrederdim
bütün ciddiyetimle seviþirdim seninle
sonra daðýlýr uyurduk ayný toprakta
bedene ihtiyaç duymayan iki ruh gibi
küllerimizi alýrlardý her gece
biz yeni küllerden daðýlana kadar
sen saçlarýný o kýza adadýðýndan beri
ben geçmiþe doðru dökülüyorum
nefret ediyorum insanlardan
ve kadýnlar, kadýnlar
iþte onlarý aðzýma bile almýyorum
senin aðzýndan dinlediðimden beri
gecenin kül tablasýna basýyorum yazgýyý
ne zaman bir çelenk göndersem kuþkulara
seni anýmsýyorum

ölmemeliydin
ölmediðin günlerin hatrýna en azýndan
bunu hemen hemen her gün yapmalýydýn
ta ki ben göçene kadar buralardan
her ölüm anýsýna bencilliktir hayatýn
her hayat ölümün taze gülleridir
artýk baþka dünya’dan konuþmuyorum seninle
anlayacaðýn dilde yakýyorum bu aðýdý
ayný sevimsizliði istiyorum uçuk bir bardan
içkime damlasýn istiyorum yine gözyaþlarýn
annene yalvarýyorum yeniden olabilme ihtimali
babandan esirgemiyorum mermileri
ve deðiþmedi buralar
yine yaþýyor o kadýn, hiç istemeyeceðin þekilde
aðzýnda aðzý yok, aðzýnda aðzý baþkasýnýn
nasýl katlanýlýr, nasýl katýksýzlaþýlýr
demliyorum o son çayýmýzý yeniden
hiç býkmadan
her
kadýn
gülümsediðinde
bir
baþkasýna

neden konuþmuyorsun benimle
tanrýya küsmezsin sen ki
ondan bari bir haber yolla
saçlarýný adadýðýn kadýnla
tozunu alýyorum söylediklerinin
tekrar tekrar dinliyorum
o son soluðundaki kaygýlarý
þimdi þakýrdamýyorum bir tek kelime bile sevdaya
yargýçlarýn aðýr hükümleri beni esir almýyor artýk
vicdaným sen yokken çok rahat
piþman deðilim insanlarý yiyen mideyi sana anlattýðýma
ama kadýnlara
kadýnýna
iþte o gece kaçýp her yolu denediðin uçurumlara
söyleyeceklerim var
lütfen oradan bana bir haber yolla
baðýrsan da olur yine kýrgýn duyunla

hatýrlarsan
ayný mýzýkayý çalýp vurulmuþtuk
orta yerimizde yontma taþ devrinden misaller
daðlarý ikiye ayýrýr kadýnlarý ayýramazdýk ya
seviþince fena seviþmeyince daha fena olanlardandýk iþte
yoksa þerit çekip gözlerine gelen geçen yalnýzlarý saymak
hiç de uðraþým deðil artýk
insan ölene üzülmez ki
üzülmüyorum sana
kendimi aðlatýyorum arasýra
kendime üzülüyorum yalnýzca
ve tutuþturduðumuz ev
bizden daha büyük yanmýyor
yuttuðumuz ekmek
bizden daha büyük deðil
ve kavgamýz
ki kavgamýz hepsinden yüce sevda
nasýl anlatmalý sana nasýl ama
bir kuþun geçerken izleniþi vardý parmak uçlarýnda
ne dokunurdum ne tam ayný hizada gösterirdim seni soranlara

gecikeceðini söyleseydin
ufka batmazdý gözlerim ayný hýzla
ve takvimler bir kadýn gibi yýrtýlmýyor buralarda hâlâ
demliyorum o son çayýmýzý yeniden
hiç býkmadan
her
kadýn
gülümsediðinde
bir
baþkasýna!




Payanda

Sosyal Medyada Paylaşın: