Kanatlarýn çýktý çoktan sen uç oðlum . Beni saçlarýmdan mavisi olmayan bir limana baðladýlar , Gövdemle devam edebilirdim belki... Aklýma sinsice batan korkulardan acýlý bir kopuþa dayanamam , Yerleþtikleri küçük oyuklarda iltihaplý yaralar oluþutu. Ben þimdilik buradayým, korkular çürüyene kadar. Sen uç oðlum,bir gözüm cebinde , Diðeri seni benden görebilmek için bende . Uç oðlum uzaklaþ buradan , Verimli topraklarýn üzerinde dön , Uç uzaklara uðrama bir daha çöllere .
Senin kanatlarýn safirden, Uzak dur çýðýrtkan sürülerden. Hem göç zamanýn da yok senin , Dilediðin yerde istediðin kadar kucakla gökkubbeyi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
__yıldız__ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.