Kokun Hüzünlü Bir Başkaldırı Şimdi

Usumun kabuklarý kanýyor yokluðunda
Sýzýyor gövdemden içeri yaban acýlar
Üþüyorum biçare yapayalnýzlýðýmda
Gizle beni düþlerin kara duvarlarýna

Hep ayný döngülerle sýðýndým kendime
Ölümsüz harelerin gülüþlerinde bittim
Çok denedim sensizlikte ölebilmeyi
Mor daðlarýn yamaçlarýnda yittim

Yýkýldý üzerime her gece duvarlar
Suskulara karýþtý rüzgârla þarkýlar
Göðün sonsuzluðuna sýðýndý kuþlar
Nabzýmda kalsýn ellerin bu bahar

Kýrýk seviþmelerin terli yataðýndayým
Kokun hüzünlü bir baþkaldýrý þimdi
Özlemin çýðlýklarýyla dolanýp çarþafa
Telaþlý bir kafesten çýkar tutkularýmý

Sayýklamalý bir nida olsan da nefesimde
Ömürsüz aþklarýn yanaðýnda yaþýz seninle
Bir yaþam adadýk biz karþýlýksýz sevilere
Kanasa da kalplerimiz yetim bekleyiþlerle

Vurgunlar yesek de yürürüz denizler altýnda
Her mevsim bahar olur aþkla bakýþlarýmýzda
Asmalarla týrmanýrýz biz sevdalarýn kâinatýna
Onulmaz dileklerimizi gömsek de kara topraða

Selahattin Yetgin

Sosyal Medyada Paylaşın: