Gülistan zannederek girdiðim bu bahçede
Hoyrat diken yüzünden, bir tek gül deremedim...
Bülbüle yasak konmuþ, tac ile taht serçede
Çekip gideyim dedim, heyhât beceremedim...
Kolay deðil yaþamak dertleri yüklenerek
Gönlüm sahte gülüþten muzdarîp, bezdi, býktý...
Yaklaþýnca çýkýþa yerde sürüklenerek
Dilinde sitem ile karþýma YOKSUL çýktý...
Dedi; Aldýrma dostum!, bu olanlar imtihan
Hüzünden mumlarýný, kordan gemiye bindir...
Deðil mi ki bu dünya iki kapýlý bir han
Dili kurþun sýkanlar, bil ki, gafil, hodbindir...
Yoksul ki mert adamdýr, dürüsttür, ahlâklýdýr
O olmasa dost ile sahteyi seçemezdim...
"Gitme" derken samimi, siteminde haklýdýr
Bir dostun hatýrýný çiðneyip geçemezdim...
Baþ eðdim, "peki" dedim, dönmem aslâ sözümden
Ecel bir gün yýkýp da, topraða serene dek...
Beni çaðýran yollar, düþtü þimdi gözümden
Çekip gitmek yok artýk, yollar yol verene dek...
Çýkardým olanlardan payýma düþen dersi
Dostumun yardýmýyla azaldi, dindi derdim...
Bir tek düz var sanmýþtým, öðrendim þimdi tersi
Artýk her gülen yüze, aldanýrsam namerdim...
Sorsalar arzun var mý? Derdim ki; Huzur, neþe
Kin kalemin ucundan sayfalara taþmasýn...
Gönülleri, yýkarak vermeyelim ateþe
Þiir olsun derdimiz, kimse haddi aþmasýn...
Mecit AKTÜRK
Berlin 31.07.2012
Hodbin: Kendini beðenmek. Kibirin çeþitli yönlerinden biridir. Yerilmiþ bir ahlaktýr.