Diller mi lâl oldu, söz mü tükendi, Ýnsan söz vermiþse geri döner mi ? Dururken yürekte aþkýn kemendi, Aþk ateþi denen, o kor söner mi?
Anlatamaz sözler bu yaman hali, Bir Mecnun olmuþum abdal misali. Yýllarca olmuþken aþkýn timsali, Sen yoksun yanýmda, acým diner mi?
Aðaç yapraðýyla, çiçek balýyla, Diken güller ile, o da dalýyla. Bülbül yaren olmuþ kuru çalýyla! Hiç durup dururken, yara kanar mý? - Sevdikçe yücelir gönül dediðin. Canana güç verir gülümsediðin. Sevip sevilmeden, haram yediðin, Yalnýz yediklerin, içe siner mi?
Yürek coþup çaðlar aþka düþersen, Dosteli kahrolur sinem deþersen. Kendini bulursun içim eþersen. Seni sevemeyen, böyle yanar mý?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Dosteli_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.