Gül, dalýnda kurumuþ. Bahar, hiç olmadýðý kadar solgun. Neþesi yok, açan çiçeklerin bile; Rengini, griye çalarken geleceðin bestesi; Teselli aradýðýn þarkýlar da susar, Týpký güle küskün bülbül misali…
Yýldýzlar dökülür semadan yeryüzüne, Güneþi solar gülüþlerin… Efsanelerdeki Mor Daðlar’ýn eteklerinde; Yaþanan sevdalar yoktur gerçekte… Leyla ile Mecnun, Ferhat ile Þirin çoktan ölmüþtür.
Geriye kalan sadece ruhunu yakan bir iç çekiþtir; Artýk aðlayamazsýn, donmuþtur gözyaþlarýn…
Gül Kurusu Sevdalar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gül Kurusu Sevdalar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.