Yýpranan yýllar, Bir sonbahar akþamýnda, Yaslanmýþ, kýr saçlarýna. Hani doðardý ya tekrar bulutlar, Hasta yataðýna saçýlmýþ, Dýþarýda yaðan yaðmur bile kaderine aðlarken, Sokakta acý bir uðultu, Dokundu vücuduna, Olasý bir hikmet, ya hýzýr, Sað yanýn acýyor mu baba, acýyor mu?
Bedeninle inleyen, Boðuk bir fýsýltý kaderine aðlarken, Dýþarýda kurtlar sofrasý hazýr beklerken, Sendeki masum bakýþlar, Anlamamýþ,olasý kaderi, Tutam dedin elinden, Kopuverdi anýlar bellekten, Evlatlarýnda bilememiþ, Zalimce dönen ah-i devraný... Sen varsýn ya, düþümde, Sen varsýn ya, ya hýzýr, Sað yanýn acýyor mu baba, acýyormu?
Ýlim hikmet, nedir ki bilinmez, Kat-i sýrra eremez, erenler divan-ý, Ya hikmet, Ya muhammet, Katý kat yapan Canan, Ya Ali gelse de ulu divana, Bu kelama eren bilinmez, Sendeki gönül, akýp akýp gitti, Derin fýrtýnalar bile duramadý, Ezip geçti ta derinden, Açýk bir yara býraktý, Zehir zehir aktý, Kapattý bir gözünü, Nasýl felek bu nasýl, Sað yanýn acýyor mu baba, acýyor mu?
Sessiz bir çýðlýk, durdu yataðýnýn kenarýnda, Üþüyor mu sað yanýn, kapat ardýndakileri, Seni tutan el kederli olmuþ hani yastýk... Dayandýn bin kere zorluða, Taþýyamadý senin gücünü baba, taþýyamadý, Lokmalar acý acý düðümlendi hafýzalarda, Sevabýnda çoktu, Yedirdin kapýda binbir sefili, Beklerdin ya her zaman, Sýk sýk çalýnan kapýnýn ardýndaki misafirleri. Kanat oldular, uçup gittiler rüzgar misali. Hani çocukken toplardýn evlatlarýný, Anlatýrdýn onlara, Bilmediðin,duymadýðýn seyler olurdu, Yine senden habersiz... Belki de korkardýk acý hayattan, Söyleyemezdik sana... Fýrtýnalardan güç toplayýp, Yataðýna güller serdi annem, Sað yanýn acýyor mu baba, acýyor mu?
Zekiye Ayvaz Sosyal Medyada Paylaşın:
taylantayfun Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.