Ayrılık şafağı
Madem ki karar verdin hayatýmdan çýkmaya
En azýndan son gece gözlerinde yatayým
Madem ki karar verdin bu sabah býrakmaya
Bu gece güneþ gibi sende doðup batayým
... Madem ki yarýnlarda mevsimi deðiþecek
Ruhuma hiç bitmeyen karakýþlar düþecek
Madem ki uykuma hep kâbuslar üþüþecek
O zaman son rüyama býrak seni katayým
Amma üzülme sakýn hiç düþünme mahþeri
Ben alýrým üstüme bu aþkta ki her þerri
Lakin bana çok görme son aný son zaferi
Bu gece izin ver de yüreðinde atayým
Olsan da ölümüme hasreti kuþananým
Kimselere söylemem bilinmez yaþananým
Ardýndan tek þey derim “o benim aþk-ý þaným”
Son defa olsa bile ellerinden tutayým
Eðer dersen “aðlama inanmam gözyaþýna
Ýsmini çoktan yazdým bir mezarýn taþýna”
Zehir býrak o zaman yastýðýmýn baþýna
Sabahý beklemeden hemen þimdi yutayým
Bazen "Dur" demek yetmez gidenin arkasýndan..Giden mecbursa gitmeye, ve sen mecbursan kalmaya, hiçbir söz yetmez onu durdurmaya...Gitmesini istemeden gönderdiklerin, ve "GEL" desen de getiremediklerinle, mecbur kalýrsýn yaþamaya...Belki de Hayatýn temel kuralý budur.. Ama, herþeye raðmen "SEVEN" býrakmayandýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.