Sen Istanbul...

Yüreðimde ateþ
Yüreðimde kor
Sevdalýndým senin bugüne kadar
Velev ki aþýðým sana
Yüreðim aþkýnla çarpar
Yanlýz Karagümrük yanmýyor artýk sende
Sen bugün hepten yangýn yerisin
Ýstanbul...

Kibritsiz
Korsuz
Külsüz...
Ýçten içe tutuþurken
Alevsiz yangýnýnda yandým
Istanbul...

Artýk baþka türlü tanýr gibiyim seni
Adýmlarken toprak diye tenini
Her anýnda bir tat
Her karende bir vuslat yaþadým
Istanbul...

Boðazdý benim sendeki ilk sevdam
Meðer ki haliçte yüzermiþ gönül teknelerim
Fatihte foraymýþ yelkenlerim
Ve
Canýmýn can bulduðu an

Ey Can! ...

Istanbulla noktayý koyarken özlemlerime
tutarken sýcak ellerinden
Güneþ tepeden kâinata
Sen yeditepeden Istanbula uçurumlar gibi dik bakarken
En þanslý gecesini yaþamýþ olmalýydý Ay
Eðer yaþasaydýk günden sonra geceyi
Ay görseydi,ayparçasý çehreni
Islak gözlerle bakakalýrdý
Hilâli bile kýskanýrdý sendeki ince beli
Ayaklarýna düþürürken oynaþtýðý zühreyi

Kükreyen vapurlarla, saçlarýndan geçerken rüzgâr
Gözlerim gözlerinde
Ýki damla gözyaþýnla acýlarýmýn çiçeðini sularken sen
Bedenin sirrus saçaktý bana
Mermerþahi perde kalkarken aradan
Seninle kucaklaþtýk can
Dolduk, taþtýk seninle o an
Tenlerde yürekler yandý
Çok þeyler aþtýk seninle
Istanbul bile dardý
Aðýr gelen birþeyler vardý
Aðýrdan da aðýrdý, batmanlarca aðýr
Ellerinden çözerken ellerimi
Ýkiye böldüm kendimi
Sol yaným kaldý sende
Sað yaným sýzým sýzým
Bende kalan
Sonsuzlukta sürüklenen boþ bir beden
Ve
Ellerimle sýkýþtýrdýðým
Kafamdaki SENSÝZ sen!...

(Þubat 1989 Küçükyalý/ÝST.)


Þükrü Aktaþ


Sosyal Medyada Paylaşın: