Ýnsan, bazen çýlgýn bir ýþýk yýlýna ýþýnlanmak ister Gövdesindeki kýrýk ýþýltýlarý da oraya götürmeyi diler Bir yansýma eksiktir kimi yüreðinde, belki de avunma Çok sesli bir yakarýyla asýrlar öncesini yaþamak ister
Sorgulu elim sendelerin kýraç alanýdýr oysa þu hayat Kendi davalarýmýzý halletmeden, baþka kollar düþleriz Avuçlarýmýza güneþi diler, yürekteki hasatlarý erteleriz Sýkýlý diþlerimizden sýzar aþk, kendimizden bile gizleriz
Solgun bakýþlarýmýzý bekler sonsuzluk, kanar içimizde þiirler Kýrýlgan kelimeler biriktiririz kilidi kaybolmuþ çekmecelerde Ýki kadeh arasýna sýkýþtýrýlmýþ mutluluk damlar dudaðýmýzdan Renkler kendi hücresinde dans eder, sen geçersin aklýmdan
Günlükler ýslanýrdý elinde, çarpardýn ruhunu iyotlu kayalara Kendi sessizliðinin yakarýlarýyla tutunurdun içindeki sancýlara Çizgiler çekerdin yüreðine, gün uçkurunu toplamadan ufukta Balýkçýlara seni anlatýrdým ben, yakamozlarý daðýlmýþ sularda
Kýskanç bir mermiydi bakýþýn þakaðýmda, sönerdi o an ýþýklar Yorgun mevsimdi gülüþün, ilençli düþ olurdu gidiþinle baharlar Hücremdeki nem olurdu aþk, kendini ipe çekerken karanlýklar Sustururduk anlarý, sarýlýþlarýmýzla çatlardý hep yalancý aynalar
Selahattin Yetgin Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.