Gül, boynun büker Sessizliðe bürünür biçare Derdinden günden güne erir, Dermaný, bülbüldedir ne çare…
Bülbül kendi havasýnda Kendi, keyf-i aleminde, Gül’ ü çoktan unutmuþ, Ölür de olmaz, onun derdine çare…
Gül, her þeyden umudunu kestiði bir gece, Rüyasýnda, ak sakallý, nur yüzlü bir dede görür.
Dede der ki; Lale, nasýl baþýný dik tutuyorsa, Hep, göðe doðru bakýyorsa, Yapraklarýný yukarý doðru açýp, Allah’a dua ediyorsa, Sen de onu örnek almalýsýn… Çünkü; Sen bir Gül’sün! Baþýný kaldýr, aç açabildiðince Mis kokun sarsýn her yaný Ve yönünü çevir Ebedi olan, gerçek aþka…
Gül; Peygambere (Hz. Muhammed S.A.V) Lale; Allah’a açýlýr. Bunu sakýn unutma…
Gül; Gördüðü rüyanýn da etkisiyle Yerden baþýný kaldýrýr, Açar tomurcuklarýný Mis kokusu sarar, her yaný Çevirir yönünü asýl sahibine Aþk-ý Efendisine…
Asi Armes
Sosyal Medyada Paylaşın:
Asi Armes Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.