Martý kanadýnda bir su damlasý, kaybolup gitti rüzgârýn avuçlarýnda. Duyabilir misin yuttuðum feryadý, hadi; dön yüzünü güneþin battýðý yere sen de beni yok say emi!
Biliyor musun, her mevsimin bulutlarýný iyi tanýrým. Ben hiç önce ben, diyemedim þu hayatta, doðrusu biraz insanlýðýmdan utandým. Neyim, kimim hangi zamanlarýn gezginiyim! Bir candý nihayet beni þu dalgalarda saklayan!
Ne olursun, sen de bir hoþ bakma öyle! Ýstersen bir varmýþ bir yokmuþ de, istersen bir tebessüm ile hayal de geç. 24.07.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
yaban böceği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.