Ebedi olamazdý elbet! Rüzgâr ile biten yolculukta yerini, yurdunu bulanlar yosunlaþmýþtý. Her adýmda izlerin sebebi, acaba hangi çöllerin kaçkýnýydý!
Bak; nasýl da gülümsüyor! O tahta üstündeki yelenin, iþim gereði merhabasýný iyi bilirim. Uzattým ellerimi, karný doydu yapay iþkembenin.
Hani; güneþi yutanlar vardý ya önceden, gözlerim kamaþýyordu nihayet! Bu halini görse kar beyazý, doðrusu, biraz kýskanýrdý.
Þimdi; otu kurumuþ daðlarýn çaðrýsýný, duysun artýk yaðmur yüklü bulutlar. Kaygýlarým uçup gittiler yabana, bir daha ki yaza kadar. 22.07.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
yaban böceği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.