YALNIZCA SEN!..

Dilimde garipliðim kapýna geliyorum;
Karanlýklar içinde ýþýðýný yak yeter;
Suçluyum, günahkârým, affýný diliyorum;
Sen yine senin gibi gözlerime bak yeter…

Ay bakýþlým güneþim bestelerden segâhým;
Nokta noktam gönlümün sevdalý mihenk taþý…
Sen yanýmda oldukça þenleniyor sabahým;
Ey gönlümün derbederi ey ömrümün sýrdaþý…

Dayan kalbim desem de garip nasýl dayansýn;
Çiðe hasret gül gibi muhtacým nefesine…
Kirpiðinden düþeni güz yaðmuru kýskansýn;
Suskunluktan ziyade meftunum yar sesine...

Hayat hançer misali sokuldu sol yanýma;
Kimsesizin kimsesi olmuþum haberim yok…
Yalnýzca gece þahit sensizken her anýma;
Bu meydan savaþýnda cephanem, neferim yok…

Emrine amadeyim elim, kolum baðlanmýþ;
Zifiri karanlýklar gitmiyor gözlerimden…
Þefkatinin elleri sanma bensiz daðlanmýþ;
Anla ki yokluðunu þu yetim sözlerimden…

“Sabah doðan güneþi sensizken bekleyemem;
Derdim doksandokuzdur bir daha ekleyemem”

Ali ALTINLI – 24/07/2012
Saat: 21:17

Sosyal Medyada Paylaşın: