YALNIZCA SEN!..
Dilimde garipliðim kapýna geliyorum;
Karanlýklar içinde ýþýðýný yak yeter;
Suçluyum, günahkârým, affýný diliyorum;
Sen yine senin gibi gözlerime bak yeter…
Ay bakýþlým güneþim bestelerden segâhým;
Nokta noktam gönlümün sevdalý mihenk taþý…
Sen yanýmda oldukça þenleniyor sabahým;
Ey gönlümün derbederi ey ömrümün sýrdaþý…
Dayan kalbim desem de garip nasýl dayansýn;
Çiðe hasret gül gibi muhtacým nefesine…
Kirpiðinden düþeni güz yaðmuru kýskansýn;
Suskunluktan ziyade meftunum yar sesine...
Hayat hançer misali sokuldu sol yanýma;
Kimsesizin kimsesi olmuþum haberim yok…
Yalnýzca gece þahit sensizken her anýma;
Bu meydan savaþýnda cephanem, neferim yok…
Emrine amadeyim elim, kolum baðlanmýþ;
Zifiri karanlýklar gitmiyor gözlerimden…
Þefkatinin elleri sanma bensiz daðlanmýþ;
Anla ki yokluðunu þu yetim sözlerimden…
“Sabah doðan güneþi sensizken bekleyemem;
Derdim doksandokuzdur bir daha ekleyemem”
Ali ALTINLI – 24/07/2012
Saat: 21:17
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.