DOKUN YÜREĞİME YİNE DE

Uzayýp giderken ardýnsýra raylar
Ufukta kaybolup gidiyordu umutlar,
Eskilerde kalmýþ vefa baksana
Ortalýkta yok ardýmdan el sallayanlar..
Yavaþ yavaþ birbirini takip ederken vagonlar
Bütün acýlarýmý bana yolluyor kývrýmlar
Yutkunuyorum dýþarýyý izlerken penceremden
Bu kadar erken mi boþayacaktý umutlar.
Gözdeyken gözden düþmekte varmýþ
Gün geldi mi fayda etmezmiþ yakarýþ
Þimdi suratýma çarpan rüzgarý soluyorum
Yanýmda ne bir dostum var ne bir tanýþ
Koca kompartýman bir bana kaldý
Giren olmayacaktý kondüktör de olmasaydý
Oysa ki kapýmý da açýk býraktým örtmedim
Keþke þu yalnýzlýk odamý sarmasaydý
Eþten yana dosttan yana yok beklentim
Kadirþinast deðillerdi ben de terkettim
Elveda demeden buralardan giderken
Bir tek senden kal gitme demeni bekledim.
Varacaðým yerde beni ne bekliyor bilemiyorum
Belki piþmanlýktýr tepeden týrnaða hissediyorum
Bir gurur gömleði geçirdim ki üzerime sorma
Göz yumup herþeye gitmekten vazgeçemiyorum.
Varlýðým zarardý sana yokluðum kâra geçirsin
Umarým bensizlikte huþu bulur rahat edersin
Kafana takma beni aldýrma ne hallerde olacaðýma
Kimbilir hasret çekip belki sen de beni özlersin.
Varsýn araya mesafeler girsin yaksýn beni yokluðun,
Býrak aðlatsýn gözlerimi sözlerin yine yüreðime dokun,
Izdýrap bile olsa senden gelmiþ ya baþým gözüm üstüne
Böyle de avunurum varsýn ulaþmasa da olur bana kokun.

Mehmet Zafer

Sosyal Medyada Paylaşın: