DURAKTA Kİ ŞİİR .
Esince sam yeli, kurudu nevraðým
Çerçevelenmiþ duruyor ,ebru çiçeðim
Bir saplantý oldu yutkunur durur boðazým
Küçük, Siyah gözleri unutmuyorki yüreðim
Senden kalan çizgiler kazýdým omzuma
Anlatýlmadý, bilmiyorum o gidiyor zoruma
Güneþ kar etmez, erimez artýk buzum
Sen rahat uyu , ben zaten uykusuzum
Ýþte öyle, çataldýr bendeki yürek
Sana sevgi sunmak mý !..asla , neyime gerek
Git yoluna, istemezsin sevmek sevilmek
Diyebilirdin dostça elveda diyerek..
Þafakta arayýp, akþam vakti yitirdiðim
Ararsam biliyorum bulamam asla izini
Bedenim benim deðil topraktan emanet
Zaman daralmýþ geri iþliyor sanki saatler.
Beni suçlayýp köþelere bakýnma
Kulak ver okunmuþ dualý satýrlarýma
Durakta okuduðun þiir hala kulaklarýmda
Yum gözlerini, yüreðine sor beni
Susma ... Sadece yüreðine sor yeter ...
23/08/2012 Cengiz DEREN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.