Dúþüncelerimin, sýrrýna eremedim henüz...! Öyle düþmanlar ki birbirlerine. Gözlerimi kapatmaya korkuyorum bazen... Uykularým bile terketti bedenimi, Býraktý; onlarla baþbaþa beni! Ayýramaz oldum; düþlerle gerçeði!
Þuçlu yalnýzca ben mi? Yoksa, inandýðým deðerlerim mi?
Sonu yazýlmamýþ bir masal, Cevabý olmayan soru, Çözûmü olmayan bir bilmece gibi... Bulamadým; doðru kapýyý, Açamadým; elimdeki anahtarla mantýðýmý, Çalýþtýramadým; duygulara hapsolmuþ aklýmý...!
Ah..! biraz unutsam, ya da bir sihir yapýp, kaybolsam...
Bak yine düþ/ündüm...! Yine ayný tuzaða düþ/tüm! /NergizA/
Sosyal Medyada Paylaşın:
nergizA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.