Bir kapý açýlýr doða ufkunda, Gözün deðdiði yer dal-çiçek olur! Gönül bahar arar, hâlâ kýrkýnda; Her bahar çocuksu bir yürek olur!
Tulumba aðzýndan su içer, bakar; Bir serçe civelek, bir karga sakar! Ýnsan bu, baharda, avare akar; Bir sineði bile sevecek olur!
Hangi canlý olsa, eþini bilir... Kumruya bir kumru, sarmana tekir... Hak yaratýrken hiç, görmedi hakir; Uzaya ne gerek, bir böcek olur!
Yerde karýncaya baktým da, durdum; Boyundan büyüktü aðzýnda tohum. “Hiç mi utanmazsýn?” kendime sordum, “Yatana, geceler gelecek olur!” Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.