Sallanýrken salýncaðýndaki insanlýk
Büyütüldü masumiyet
Gülüþlerindeki çocuklarýn ellerinde
Suskundular insanlar kadar sokaklar
Yazdýlar yazgýlarýný manþetlerden uzak
Çamurlu parmaklarla çizdiler kendi resimlerini
Öldüler umut kelebekleri lambalara çarptýðýnda
Sustular çýðlýðýndaki dudaklarý büzüþük
Baðýrdýlar sessiz kimsesizliklere
Soðuk uykusuzdu kan kusan gece
Bekçiler kaldýrýrdý üstündeki kartonlarý
Birde kaðýt toplayan çöpçüler
Kar topu tutacak kadar küçüktü elleri
Onlar kozasýnda ölmeden doðanlar
Birkaçý az önce çöpten ekmek topladýlar
Hatýrlayamazken doðduklarý yeri karýnlarýný doyurdular
Çektiler üþümemek için tinerleri
Ucuzdu tinerin derin uykusu
Onlar hariç bilmedi kimse gerisini
Uyuþturulmasý gerekir bazý acýlarýn
Acý hatýralardan en azýndan daha iyiydi
Ya da soðuðun kar düþen koynunda uyumaktan
Sustular ,oynadýlar, üþüyerek uyudular
Anlatmadýlar kimselere gördükleri düþlerini..
Kirliydi elbiseleri solgundu yüzleri
Onlar ip, diðerleri çamurlu çaðlarýný atladýlar
Tebessümlerinden korktular, geçtiler yanlarýndan
Sallandý masumiyet dar aðaçlý geniþ caddelerde
Kadýn bir fotoðrafçýnýn kadrajýnda kaldý biri
Adý Lal oldu sustular
Konuþmaktan yoruldu gözleri
Çok þey dinledi onun gözlerindeki çizgilerden fotoðrafcý
Sabah iki satýrlýk bir manþette
Ýnsanlar üç saniyeliðine okudu
Dalarken magazinlere
Dünkü tinerci sokak donarak uyumuþtu sokaðýndaki evinde…