SERÇE Bir kuþ olsam ,pencerene konsam seni seyretsem... aramýzda soðuk bir cam olduðunu bilmesem sokulurdum koynuna, o sýcak kollarýna; nefes bile almadan sabaha dek uyurdum..
gün doðarken pencerene sessizce irkilip, uyuþan kanatlarýmla gökyüzüne süzülüp; uzaklaþýr giderim kimseler uyanmadan; gönlüm yine kanat çýrpar kokuna gün batmadan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
mezenef Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.