Karanlýk perisi beni anýmsamýyor! yeniden tükenecek güneþ iksirim öksüz yalnýzlýklar daima var ýþýða doðru uçan pervane böceðim.
Þimdi binlerce yýldýz taktým koluma hiç biri yeterli deðil seni çeken parlaða sönük bir lambanýn titrek gölgesi gibi yapayalnýzlar umudun yitik aryasýnda .
Kendiliðinden kor olmuþ bir karanlýk ülkesiyim þimdi! kör yarasanýn, dilsiz baykuþun bütün ýþýk böcekleri ölür göremez önünü gelme!
ve gerçeði saklýdýr karanlýðýn içinde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
aysemujgan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.