Dün gece uyumadým, seyrettim yýldýzlarý. Sessizliðe gizledim, içimdeki efkârý. Seni sordum sustular, soldular yavaþ yavaþ, Ýçtim olanca kahrý, oldum bir nevi ayyaþ. Yýðýlýp bir köþeye, daldým sonsuz âleme, Dudaðýmda bir türkü ancak üç beþ kelime… Dolaþtým her yerini, dar geldi þu kâinat, Aradým sordum seni, bilen olmadý heyhat! Derinden bir fýsýltý, duydum esrarlý seda, Meðer uykudaymýþsýn, bir tatlý hoþ rüyada, Kim bilir hangi þehir, hangi ücra yerdeydin? Bulamadým izini, söyleyiver nerdeydin? Gelip girseydim eðer, melül mahzun rüyana, El uzatýp hoþ geldin, der miydin bu kez bana. Bir defa ellerini, tutmaktý tüm muradým, Hep o hayali kurdum, hep onunla yaþadým. Üþüdüm sabah olmuþ, öylesine dalmýþým, Ayaz düþmüþ baðrýma, kaskatý taþ olmuþum. Ama biliyor musun? Ýçim yanardý hala, Demek ki geçememiþ, bu Mecnun senden Leyla!
14 Aðustos 1988-Pazar/Ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
İzzet KOCADAĞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.