SÖNMEYEN GÜNEŞ SAMANDAĞI
SÖNMEYEN GÜNEÞ
Sönmeyen bir güneþtir Samandaðý
Gölge giremez oraya,
Gece de orada kendine ekmek bulamaz.
Ýnsaný yalnýzca insandýr
Ezilen kimse tutmuþ ve tutacak elini.
Ýnsaným Samandað’da.
Araplaþmýþ, Türkleþmiþ, Ermenileþmiþ
Denemez insanlaþmýþ olana
Ýnsandýr Samandað insaný
Ýnsanlýk yeter tüm kimliklere
Ne kadar insansam ben
Olurum o kadar Samandað’lý.
Kimliktir özgürlük Samandað’da
Bir katil yýlan dolaþýr yurdumda
Maraþ, Sivas, Çorum, Dersîm
Elleri kanla boyalý;
Hep susamýþtýr kana
Alýþmýþtýr insan olaný yakmaya
Alýþmýþtýr bebekleri aðaçlara asmaya
Atarak mermilerini niþanðah edip.
Karanlýk pusu solumaz Samandað’da
Gizli düþlerde aramakta kan kokusunu
Suç ’’denize karþý’’ durmakta olsa
Pusudadýr alçak, gizli kýnýnda
Bekliyor, planlýyor bir derin vahþet
Uyumaz insanlýk Samandaðý’nda
Sömeyecek güneþ hiç bir boya ile.
MUSTAFA SÖYLEMEZ 14.07.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa söylemez Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.