KIZ KULESİ
KIZ KULESÝ Tutuþur kara duman
Ak elinde yeþili katleden düzenbazýn
Yitirdim maviliði bu akþam gözlerinde
Hüzün doldurdu açlýðýmý;
Bir kardelen yok edemedi yokluðunu
Kokladým yanan yasaklarýn buðusunda.
Ýkimiz bir yakamoz olmuþtuk
Söylediðinde koþtuðunu bana,
Son öpüþmemiz de olmadý senle
Kýz kulesine gölge olan çaðrý sesine.
Iþýk aya deðmiþti
Gözlerinden ararken sen beni,
Yasaklar kýnýnda pas tutarken
Alýp götürdü seni
Yarýnlara kanat vuran bir meltem.
Sonra umutsuzca sordu sana
Neden kalmýþ olduðunu
Kendini unutup yüreðimin içinde.
Ulaþýlamaz bir kýz kulesi içinde
Avuçlarýmda tüketmiþim tutsaklýðýný,
Yasaklarýný çakmýþým ayakuçlarýma
Düþlerim adanmýþ görünmez gölgene.
Takýlýp kalmýþým yokluðundaki buluta
Bir yasak can çekiþirken kýz kulesinde.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa söylemez Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.