Aslýnda ben öleli çok oldu bu þehirde Belediyenin unuttuðu bir oyun parkýnda Plastik mavi kaydýrakta kaldý gözlerim Ahþap pencerenin parmak uçlarýma Kýymýklarýyla kýydýðý canlýlýklarým Kesik kesik bir geçmiþ karesi Balmumundan kalaným Günün bölünmüþ tüm güzergâhlarýnda hayata Þimdi size bir þarký söylesem sesim gark çýkar Þimdi size sussam suskunluðum hüzne kat çýkar aslýnda Ki martýlar yuva bilirler terk edilmiþliklerini çatý aralarýnda Kanadý kýrýk mavi bir deniz sesiyimdir topraðýmda
Kendine iyi bak diyenim olmadý hiç elvedalarda
Aslýnda ben öleli çok oldu bu þehirde Sadece sizler bilmiyorsunuz dostlarým Kulaktan kulaða yayýlan Kötü bir haber olmayý becerememek benim vefasýzlýðým Yaþýyor taklidi yapamamak þiir sayfalarýnda Bu yüzden sordum bugün þu cümleyi kendime
( Neden hüznün, gözlerinde bir önsöze ihtiyaç duyar ki? )
Yaþam koskoca bir önsözken Çoðulluðumun okuduðu nehrine kuru bir baþyapýt olabilmek Altýna imzasý atýlmýþ yetim yuvasý hürlüðünde Yine sonlandýrmak sonumu Þehrin yenilgilere kilitli bir yakasýnda Sokak aralarýna benzeyen ruhumla Bedenimin çýkmazlarýný öpmemdir Ki nefesimin çevirisi tellere yýllar önce takýlý kalmýþ Bir uçurtma kuyruðunu anlatýr gökyüzüne
Aslýnda ben öleli, yaþayan bir þehir yok Sadece tepelerden ýþýl ýþýl bakýyor bir hikâye...
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Noyan Safi Sel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.