demiþti ulu bilge
’erdemlilerin kurnaz parmaklarý olur
ancak o parmaklar asla yumruklaþmayý bilmez’
yýllar sonrasýnda ben de erdemli olmak için
büyüdüm
artýk zevklerin bir çoðu kesintili
ve çocuklar, büyüklerden daha yalnýzdý
bu kadar çok kiralýðýn olduðu dünyada
gözlerimi uzun hikayelere kapadým
ayrýca masallarda kötüydü
gerçekler de belki, ama masallar kadar deðil
öldürülmüþ iranlý bir aktivist olmayý yeðledi
kýrmýzý parmaklarým
kulaðýmý kapatýnca
sesini duymak istedim
nafile, öðle sonrasý bu þehirde sokak sesleri
çocuklar, kuþlar ve çocuklarýn anneleriydi
dayanamadým
dudaðýnýn ýslattýðý bir tütün çekti caným
kokunu sakladýðým mendili iki kez koklayýp
dudaðýný ýslatmýþçasýna dudaðýn
kanepeye oturdum
bir elim titrerken
bir elim de tütün çekti new mexýco’dan
sardýðýn cigarayý görünce
senin gözlerinle gülümsedim lenssiz ve de yaþsýz hayata
hayat, birkaç durak, limon kolonyasý ve ölüm
neden bu kadar çok özlem adýnýn hikayelere
aþktan sonra verildiðini anladým
çakmaðýmý
gülerek içebileceðimiz bir tütün sarmasýnýn
duvarlarý berlin daðlar, kavuþmalar karaborsa
birkaç nefes sonra yine sensizliðe yanacaðým lahza
için çaktým