AYKIZ
Dur, mecalsiz kaldým,
Dur biraz Aykýz
Efsunlu emanetin yordu beni
Yüreðim sensiz kurþuni ayaz
Vakti geldi
Can tenden ayrýlmak ister
Bunu yosun tutmuþ yüreðine yaz
Güneþ eskisi gibi yanmýyor Aykýz
Deniz eskisi kadar haylaz
Deðil görüyorsun
Buruk veda hýçkýrýðý bu
Öleceðim bak tarih düþüyorum bu yaz
Gönlümde kopuyor Nuh’un fýrtýnasý Aykýz
Sandalýmýn kürekleri kýsa mý ne
Þamarlarý patlatýyor denizin yüzüne
Fýrtýna sonrasý sütliman kýyým
Kýyýma vuran aþkýnýn bestesiyim
Sonumu sen yazdýn Aykýz
Kapat perdelerini gönül sahnesinin
Iþýklar sönsün , kopsun figanlar
Son replik ilhamý olsun
Kederi küp þeker gibi dilinde
Eriten gamlý þairin
Daðlara omuz veririm
Daðlarý omuzlayamam ki Aykýz
Günleri öylesine yaþarým, gönülsüz
Sensiz günleri bir bir sayamam ki Aykýz
Kan kesilmiþken yüreðim
Damar damar pýhtýlaþmýþken
Çürümüþken dilimde, sýyrýlmýþken tenimde
Git sen de gitme sen de
Gel ölelim peygamber çiçeðinin gölgesinde
Hadi Aykýz bu limanda çok dinlenme……
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.