yazdýðým sen deðildin bu kupkuru hiçlikte zamanýn sonsuzluðunda hiç açmamýþ bir gülün kapýsý hiç çalýnmamýþ dingin adresiydi...
yaz rüzgarýyla gelecek belki ölümüm ansýzýn en çok yalnýz kaldýðým bir öðlen sarýlýðýyla bakýþlarýnýn sesinden bezgin nazlanýþýna kýzgýn...
yüreðimde boþalmýþ kentin iç burukluðu olacak kirpiklerinden öptüðümle kalacaðým o hainlikte beni kimseler tanýmayacak umutlarým daðýlacak...
parklarda þoselerde kahvehanelerde býraktým kangrenleþmiþ beklentilerimi ilkyazlý avuçlarýndan eski günlerimizi bir çay saati gibi aklýma çiviledim...
ruhum beni yanýltýrken þu sakin uðultusunda sabah kuþlarýnýn...anlýyorum sende ömür ocaðým yak diye kederlerimi sevgisiz üþüdüðün anlarda...
kararýk kareler de karlý artýk sayrýlýyýz da bir yandan tül çýkýnlara sarýlý küçük mutluluk çaðlarým da geride tek tercümanýmdý ayrýlýk gurbetinde sevmek bana yabancýlýðýna ...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.