ÇOCUKLUĞUM

Hani nerde o günler; sakýz etmeye gidip,
Göðösu yollarýna vurduðumuz gün haný?
Biraz koz helvasýný lavaþa katýk edip.
Çocukluðun tadýna vardýðýmýz gün haný?

Haný bir dirmit bulsak arardýk eþkasýný.
Sýrmalý çam dibine , komazdýk baþkasýný.
Gizli gizli koparýp pantolun kopçasýný,
Mýras oyunlarýna verdiðimiz gün haný?

Özlemle yad ederim o güzelim anlarý.
Gece Ucalaný’nda yattýðým zamanlarý.
Baþlarý gelin gibi süslenmiþ hayvanlarý,
Dipler’in yokuþuna sürdüðümüz gün haný?

Söyle; nasýl dayanýr sýla hasreti çeken?
Kor düþer yüreðime o günleri anarken.
Kurt Taþý’nýn baþýnda Urumca türkü yakan,
Lopacan kýzlarýný gördüðümüz gün haný?

Göçtük yaban ellere; düþtük ekmek peþine.
Gurbet kahrý karýþtý yaþama telaþýna.
Akþam üstü oturup Yaðlý Su’yun baþýna,
Olur olmaz hayaller kurduðumuz gün haný?

Garip Çepni çekemez sevdanýn yokluðunu.
Buðulanýr gözleri; arar çocukluðunu.
Susar,gömer içine gönül burukluðunu.
Nasip olup sýlaya erdiðimiz gün haný?




Sýrmalý çam: Aðaçkakan, çam aðacýný sýrma þeklinde oyar, çýkan akýnduruktan (reçine) sakýz oluþur. Tadý en hoþ sakýz bunlardan edilirdi.
Dirmit: Mantar. Bir mantarýn yanýnda mutlaka bir tane eþi olur ki yöremizde eþka denir.
Mýras oyunu: Misket oyunu; kopçasýna oynadýðýmýzdan, büyüklerimizin elbisesinde kopça býrakmazdýk.

Sosyal Medyada Paylaşın: