HİKMETSİ DÜŞÜNÜŞLER
birazdan kalkýp
hangi caddenin eve varacaðýný kestirebilecek adýmlar atacaktý.
bir derunu ýslýðý yakalamak misalini
vucuda getirecek adýmlar.
uður taþý arayan bir çocuðun
gözündeki seri kýpýrtýlar belirdi sokakta,
mahþere kollarý incili ve çýplak çýkabilecek melekler gibi,
babasýnýn gözlerine bakan esmer bir çocuðun gözleri.
diyordu ki biri
evlada ihyadýr bir söz ki
öpmek alnýndan ve sarýlmak ellerinle sýrtýna
çocuklar kelime kelime dökülür
týrpandan düþen baþak gibi
kalpleri el gölgesi kadar serin
çabuk kýrýlýr ve çabuk unuturlar eðildi ve ellerini kutsal bir emanet býrakýr gibi gezdirdi baþýmda.
-annen oðlum... ona iyi bak.
baþka bir nesne gidiyordu sanki o an
giden bir alfabenin baþ harfi kadar
ve hayata tutunabilecek bir lisan kadar mühim bir nesne
baba. güneye
kuzeye
ülke aþrý bir ülke miydi babamýn gözlerindeki bilememiþtim.
hayat bir fabrika dumaný kadar karanlýk nasýlsa
ama yükseklere çýktýkça bembeyaz dönecektir bulutlar
ve ben babamýn adýný unutacak kadar büyüdüðümde
babamý hatýrlamak için öfkelenecektim
ben hikmet
müberradan arta kalan hikmet
kadýnýn uyluk kemiðine misal getirebilecek kadar hayalperest
bir ayrýlýkla baþlýyor öyküm
giyotine uzanan ay tutulmasýna varacak kadar
yazacak ellerim
Ahmet Serdar OÐUZ/TEMMUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.