Yine yorgunum Ama bu sefer farklý Bu sefer çok yorgunum menekþeler ben…
Alýþkanlýk sanýrým Hala aðrýyor dizlerim Gözlerim de aðlýyor durup durup Bugünlerde yastýðýmýn en sevdiði aþý, gözyaþým… Bugünlerde ben, kaderimin en siyah sayfasýndayým…
Sahi menekþeler Keder, aþýk mý olmuþ yoksa bana? Yoksa sizi mi kýskanýp duruyor? Öyle ya hiç gitmiyor yanýmdan… Yoksa kaderimi yazarken melekler Mürekkep þiþesini mi devirmiþler üzerine? Öyle ya gökkuþaðýný sadece masallarda okudum ben…
Ama bu sefer farklý menekþeler Güneþten bile kar yaðýyor bugünlerde yeryüzüne Köklerimden baþlýyor acý Özümü eritiyor Yapraklarým dökülüyor eteklerime…
Çok yorgunum menekþeler Bilirsiniz siz Bir kaldýrýn baþýnýzý da söyleyin haydi bana Solmak, bu kadar mý uzun sürer?...
Zuhal ERASLAN Sosyal Medyada Paylaşın:
cancer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.