Ne yaramaz çocuk þu hayat Anne Sen kuþlarý sev dedin, ben sapan yaptým Her güzele gönül verme dedin ben aþka taptým. Ve hep gidenlerin ardýndan baktým. Oysa, sen benim tek aþkýmdýn Anne!
Ne kendim büyüdüm ne de umutlarýmý büyüttüm Ben bu hayatý, bilyelerim kadar sevemedim Anne!
Hani aðrýyan sýrtýn vardý senin günlerce bir haylazý taþýdýðýn Söylesene nasýl dindi sancýsý ? hep çile deðil miydi yaþadýðýn !
Pabuçlarýmý baðlamayý ilk öðrettiðinde nerden bilirdim kaderime düðüm atacaðýmý. Oysa ne hayallerim vardý ! Özür dilerim, Doktor da olamadým Anne !
Hani vurmayý deðil, sevmeyi öðretmiþtin ya bana Bak iþte !, bir kuþ daha kondu mezarýnýn baþýna Haydi kalk, birlikte sevelim. Yalan söylemiyorum Anne, sapaným da yok yanýmda... Alýþamadým yokluðuna, ne olur uyan
Sensiz sanma ki yaþýyorum, Ben ölü doðdum Anne...
Yüreðinde yuva yapmýþ bir vefasýz evlattým Gece yarýsý koynunda çýðlýk, rüyalarýnda kâbus, Vicdanýnla affettiðin cüzdanýndaki hýrsýzdým Anne. Koþþam peþinden yakalayamam ki geçmiþi
Çok piþmaným Bil ki, sensiz soðumadý üflediðim, yanmadý yandýðým...
Býrak beddua edeyim kendime, yüreðim gamla dolsun Anne seni çok özledim, Bayramýn mübarek olsun...
03.08.2007 02:14 Sosyal Medyada Paylaşın:
korkmaz bıçkın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.