her seferinde küçük bir yudum alýyorum artýk sonra dikip gözlerimi bakýyorum dibine fark ettim ki ömür telvesinde net görülüyor ölüm hâlâ içtikçe ýslansa da içimde kurumayan esmer akþamlar
hayýr uzun zamandýr çiðdem çiçeklerine de küs deðilim kavradým sonunda nasýlsa yemin bilmiyor yalancý baharlar
boþu boþuna kendini kana buladý dudaklarým savurup dururken küfürleri þimdi merakým kaç çentik atýldý defterin arka sayfasýna kim bilir
bilirim de batýklara soktukça elimi büyüyor aðzýmdaki bakla aðladýkça dalýp resimlere rüzgârla uçuþuyor birkaç hayal… ne gerek var
dipsiz kuyunun derin izleri avuçlarýmda daima uzaklar biçti yarýnýn kumaþýný ve bu günden kanamalý baþladý geleceðim
þimdi sadece bir bakýþýmýn düþtüðü yerine tutunamamýþ kükürt kokulu sözleri sarýp içiyorum geceleri
kundaklanmadan ölen düþlerin tambur taksiminde yanýnda bir kadeh yalnýzlýkla sarhoþ ediyorum kalan zamanýmý
dantel dantel örülen iki kambur sýrtýmda tan yeri varmadan pencereye iç çekiþlerim her birinin baþý secdede doðrulduðunda terini silecek bir el yok ah çekiþlerim olmasa ellerinde tesbih geçiyorlar sýraya
demem odur ki ya ölmek lazýmdý zamanýnda ya beþinci mevsim baðýþlanmalý bana
Blackless Sosyal Medyada Paylaşın:
Blackless Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.