Geveze

bitmez gece yarýlarý sana sesleniþlerim
sanma ki
üstüme biçilen etten topraklarýn
sarsýntýyý önleme çýrpýnýþlarý bunlar
çok oldu yeþillikler kuruyalý
parça parça yanýp küle döndü ormaným
hançere direnip kýlýç altýnda can verdi
geçen baharda gözünü açan ceylaným

en azýndan
çorak da olsa bir parça toprak kalsaydý
arada bir kazdýkça bir umut çýkardý
eskiden gömülen kökler… gömüler

belki de bir ýrmak örerdi ellerim
yýlan gibi kývrýlan yamacýna
birkaç hoþ kokulu aðaç rüzgar
estikçe yýldýz döken dallarýma

böylelikle fazla telaþlanmazdý
kaðýt gülüþlerin soðuðundan yüzüm
karanlýðýn korkusundan her gece nöbete
kalkmazdý gözümde büyüyen masum çocuklar
ve her sabah dua yerine dudaklarýmda
kol gezmezdi kara benizli cümlelerim

bilmezdim önceden
alnýmda sedefimsi ýþýklar patlatýrken güneþ
donukluðu içinde buzullar yakarmýþ yüreði
kaldýkça sýcaklýðý

hiç deðilse çek þu her gece
baþýma geçirdiðin sessizliði
dýr dýr edip canýmý sýkýyor durmadan

Blackless
Sosyal Medyada Paylaşın: