“Kalu Bela”
bir gece
kirpiklerimde aðaran su
suda aðlayan serçe
boðuldu çöle düþünce
soðul gözyaþým
bir ayna ve ham uyku
rüya ki yorumsuz
aðla içim
uyanmak çok susuz
A(þ)k bir lahza gül için
az ziya sabýr dedim
yaktý teslimiyetim
kül oldu gördüm
kabaran gölüm
kapatýn aðzýmdaki ateþi
dudaðýmda bu nida
avucuma sýðmayan çöl
boðuyor þahadeti
münteha
kavlimdir
amenna
yarýn göðsümü
uyku(m)da görünmez olan
ýþýklarým sönüyor
yýkayýn tenimi lal bakan suyla
çatlarken nefesim
bakmayýn telaþýma
ateþleyin dilimi
sönsün bu “ikra”
yanayým Hak kapýsýnda
MHD