Yaklaþ/ana
Aðýr aðýr yutan bir yalnýzlýða
kendinden göçerken zahmetli bir gün
önce çocukluðundan baþlayacaksýn
soyunmaya
sayým olmayan o kalabalýkta
anne babanda olmayacak yaný baþýnda
diyorum ki sana
haydi büyümeye baþla
ilk adýn(m) Ýkra
yakalandýðýnda
üç gün yattýðýn bir rüyanýn
dördüncü sabahýna uyandýðýnda
gözlerine bulaþmýþ bir elmanýn
kýzýl kanayýþýný
artýk ara/ma
bulabilirsen ya da
bir yosmanýn dudaklarýnda
çiðnediðin an kadar yalan
kemiksiz o þehvetin tadýný
þimdi damaðýnda
týrmala
ve ya
ruhunun ceplerine doldur doldurabilirsen
ardýnda býraktýðýn tüm alýþkanlýklarý
ve hala ölmeyenim ben diyorsan illa
ve gücün varsa þayet buna
çalýþtýr ipi kopuk h/aylaz saksýný
et kemikten mutlak sýyrýlacaksýn
kabul ediyor inandýðýn melekler
bir toz gibi savrulacaksýn
bu gün çokca yurtsuzsun
çaðrýldýðýnda
kafa tutma sakýn bu yolculukta
ki zaten öyle bir yetkin de yok buna
aklýnýn sökükleri
koca bir uçurum gibi sýrýtýyorken karþýnda
ve ruhunda beþ laf etmez açýk bir ironi/öyle þiddetle
yýrtýlýyorsa alnýnda
bir çiziðin dahi yoksa dikeceðin beyninde
eyvah ki aþklarýn
insan ve aç býraktýðýn tüm kuþlarýn
vebalini kusacaksýn bir hýçkýrýkla
baþarabilirsen durma
göreyim þimdi seni
gel bu ahý kus/ma Hak karþýsýnda
huzura çýktýðýnda
arkana sakýn bakma
doðrusu þu ya da
bakamayacaðýný anla
yollarý “kün”emriyle yürürken seninle tüm ötekileri
kirli / kinci
ýrkçý / dinci vs gibi
bunu bil ki bil ki
dün hep bir t/uzaktýr önünde yürüyen bu yeni yolda
adým attýkça dünden kalan düþsel aðrýlarla
topuklarý yutan bu yaban düþ topraðýnda
sahi gittiðin bu yer kimin ola
durum mat olmak mý yoksa
unuttuðun O"þaha
evet
evet öyle ya
ah sana ölüm yok anla
ah ölmek yok bir daha
tükendi sal tan at olan nefs"in burada
vah ilahi kudret yetiþ
durma yað ecel baþýna
bir geçmiþ olmak
kolay deðil insan kalmak dünyada
bu kadar domuz eti yedikten sonra
her gece bir melek boðduðun kör rüyalarýnda
ve hala
ben adamým deyip geçme benim karþýma
idi bir köstebeðin son tuzaðýnda
oyula oyula iç travmalarýnýn karnýnda
içinin mazgallarýný boþalt hemen buraya
çýrpýndýðýn bu laðým çukurunda
tanrý gibi durma öyle
sen
bir sülük kadar etmedin bilirsin ya
ve u/yuttuðun bu dünya karþýsýnda
þimdi yutuluyorsun
o eski bir zamanla
bir geçiþ bulmak
gör bak
nice fareler kemirmiþ dalaðýndaki o þefkatini
gözlerin var ise þayet
görmek için kendini
ya/s/aklama salýver gitsin bakýþlarýný
ya demir tavýnda kýzaran bu aðyar dediðin
hangi diþ kökünde beyninin öbeðini yutmaz ki
ellerini baðla
otur sonra ateþ baþýnda kurulan tahta
ve o kem dinini þimdi kendine baðýþla
izah halin var mý bu dehþeti
uyansan da diyorum þimdi
aldandýðýn anlamda sana kalsýn bu dediðim
itliðin izahý yok artýk
bunu en iyi kendimden bilirim
yaþadýðýnla anýlmak
zihninin migreni baþýný döndürünce her soluk baþý
mide bulantýlarýný doldur na/sýrlý avuçlarýna
ve kes içinde gürleyen bu koca safran kýþý
ellerini çok incele es geçme mesela
dikkat et
baþparmaðýn ucunda büyüyen o merdivenin
üçüncü basamaðýnda duran bu dehþeti
þimdi kimliðinle
tanýmla
ve giyinme aðzýna uymayan þahadeti
ki zaten yapýþmýyor diline bak ki
görmüyor musun son felaketi
tanrým dediðin bile seni terk etti
umutlanma
dilinin kuyusuna gömdüðün cesetlerin
uyandýrdýðý kâbuslarda
bir çocuðun gözlerini
Yusuf diye arama
bakma artýk aynaya
bu kadar zil karasý olan gözlerine
Allah dokunmaz asla
Yakup”un bakýþý çok uzaklarda
çýk boþaltýlmýþ o sokaklara
aþký çalan koca burunlu yarasalarý
gündüz masalýnda arama
aklýný çatlatma bir daha
söylüyorum sana
annem aðlardý hep diyorum
her çocuk atasýndan kýz doðduðunda
bir damla suyun tadý
kimliksiz kalmanýn adýydý
sen kahrolasý ey insancýk
sol kaburganý hiç t an(ý)dýn mý
(?)
kabulüm
söylesene anne
göðüslerini kim çaldý benden
kokunu duyamýyorum artýk
þefkatin yok bana
neden
çirkin bir hayvan düþüyor gözlerimden
görüyorum her gece
babama ne çok benzeyen
bildim
anne(m)den sonra dokununca adamlar baþka bir Havva”ya
demek
bütün âdemler kovulurmuþ cennetten ha
sahi doðru ya
böyle baþlamamýþ mýydý zaten bu rüya
Merhaba baba/burasý hangi dünya
...
MHD