AŞKIN SEMAZENLERİ

“Kardeþ: dünya kimseye kalmaz”

Tan gün ýþýðýnda bebek doðar Seniha
Susuz çölde tekstil kýzýn fettanlýðý
Aynalara düþmüþ gülümsüyor
Sis altýn da kaç günü gölgelere düþürdü
Kim bilir
Daðlarýnda fidanlarý kurumuþ
Gökyüzü maviliklerini unutmuþ
Kuruyan dalýn çiçek açmasý gibi
Aþkýn þiirini yazmak istiyorum…

Ýkiye bölünmüþ ayýn altýnda arz-ý hal
Teksir kokan kâðýtta raks eder yýldýzlar
Çöllerin,
Göllerin, daðlarýn semazeni gibi dönerken
Yer mavi, gök mavisinde
Sevdayý sende tanýmak istedim yar.

Revire dönen feryadým figan prangasý
Ansýzýn tan güne gebe kalmýþ
Yüreðimiz de bir duman
Gizlenmiþ fonus için de
Elif belerden sin ve Kaflarý atýlmýþ
Ah bir bula bilsek yarýnlarý
Yarýnlarýmýzý da göremez olduk

Þimdi
Herkes yaðmur damlasýnda doludan kaçarken
Daðýlmýþ parmaklarda tel kýlýcýn keskin yanýný tutar
Kedinin aslana hücum akýný gibi
Cennet öfkesini yener
Güneþte Seniha’yý doðurmadan
Bir demircinin örsü ve çekiç’in de doðan týný
Sis altýnda dar sokaklarda kaybolurken
Ben ben budala aþkýn þiirini yazmak istiyorum

Ilýk ýlýk ferahlýðý yayýlýrken dünyanýn
Yer kabuðunun çatlak kýrýlmasý gibi
Daðýlan yüreklerin þaþkýn bakýþlarý arasýnda,
Mutluluðun yolunu bulmakta güçlük çekiyoruz
Yürek dolu hüzünlerin fermansýz vezirleri
Kör padiþahýn mahcup çehresinde
Cennet öfkesini yenip aþk koya biliyorsa adýný
Usumdaki düþünceleri cellât tahtasýna koyup
Yürek yaramý
Þiirin hançeriyle oya’sým geliyor.

Zaruret zamanlarýmýn deli kamcýsý kaçarken
Maðlubiyet kölesi
Bölünmüþ uykular da feryadý figan nara atar
Zulmün ateþinde yanarken ten
Bu fani hayatta gülmez yürek

Sensizliðin mektebinde
Bir sabra mýhladým yüreðime
Elifin ne’lerin de hasretin hüzzamlarýný yazdým kucak kucak
Aþkýn
Nihavent saltanatýný aradým, Köy köy bucak bucak
Elinde yazýlmamýþ ferman
Aþkýn ateþinde dumansýz kalpler
Yüreðimizde menzile yolculuk var
Sol yanýn hükema’sýn da…..
Aþka þiir yazmak istiyorum…

“ Tatlý canýn. Çýkýp gidecekse ha tahta üstü, ha toprak üstü”


Sosyal Medyada Paylaşın: