SEVİLDİĞİNİ BİLMEYEN SEVGİLİ

SEVÝLDÝÐÝNÝ BÝLMEYEN SEVGÝLÝ

Sevildiðini bilmeyen sevgili;
Suskun sabaha alaca düþerken,
Sanki Siyah beyaz film gibi,
Gözpýnarýmdan süzülürken,
Anýlar ve hatýralar,
Ýçimdeki duygularla,
Seni Allaha havale ediyorum.

Sabahýn suskun büyüsü üzerime düþerken,
Hasretliðim sanaydý,
Göðsümün her iniþ ve kalkýþýnda,
Kalbimin ritmi deðiþirken,
Dualarým senin içindi…
Düþlerini düþleyerek yaþamak,
Ömrümün tamamýný sana adamak,
Göðsüne yaslanýp
Sonunu bilmeden,
Kahve gözlerde kaybolmaktý…

Canýmý acýtan acý sözlerin olmasaydý.

Tufan sularý yürürken gönlüme,
Bin bir kasýrga kol gezerken ruhumda,
Duygular içimde çalkantýlar yaþarken,
Kaptaný olmayan gemi misali sana sýðýndým.
Sevdiðim!

Med cezir yaþarken yüreðim,
Bütün ümidim sendin,
Sana hasret türküleri bestelerken,
Irmak olup,
Nehir olup çaðlardým.
Damarlarýmda her zerrem parçalanýrken,
Senin için Mevla’ya el acardým…

Deðmedin derken yüreðin titremez mi?

Þimdi mecnun menzili mað ram kapanýrken,
Dudaklarým kuruyor,
Hazaný yaþýyorum,
Boran önünde yaprak misali,
Kaybolurken,
Kuru dala döndüm.
Leyla’sýný yitirmiþ mecnun gibi,
Kumsalýnda ölüyorum…

Beddua ederken yüreðin titremez mi?

Bir tek diriliþ filizi beklerken,
Beynimde Ferhat’ýn kazma sesleri,
Sevda yolunda keremin yanýk izleri gibi,
Yüreðime kör çivi çakýlýrken,
Yönünü yitirmiþ gezegene döndüm.
Ellerimi kaldýrýrken Mevla’ya,
Alaca düþen sabah,
Bir siluete doðru yürürken,
Ey
Sevildiðini bilmeyen sevgili!
Seni rabbime havale ediyorum...

ZERREM
Osman TÜRKASLAN

Sosyal Medyada Paylaşın: