EDEBİYAT YANIYOR

Cümleyi satýr satýr kes dim. vezine festim,
Hece ölcüsü neymiþ, deli rüzgâr olup estim.
Serbest þiir olur dediler,
Kalem al sende koyul dediler,
Akla gelen cümlerleri katar katar dizdiler,
Sen ne anlarsýn vezin den? Kulak yatýr tezinden.
Bir resim koy güzelinden,
Bende þairim varmý diyeceðin?

Edip’i bbilmeden edepsizlik yapar,
Yetmez buda kesme iþaretine tapar,
Edebiyat neymiþ yan gelip yatar,
Yaz babam karalamayý. Býrak artýk aralamayý.
Eline kalemi alan kendini þair sandý…

Dört duvar arasýnda gerçek üstatlar kaldý,
Yazdýðým pof poflu okunsun yal’aka yapardý,
Nokta, virgül, kural hokka, karadan almýþ votka,
Kozalak kendini þiir sandý.
A/Þ/K bakireymiþ,
K/AYA yaya gidermiþ uzaya,
Mimar yapar sanatýný,
Sesi güzel olan ortaya kor hoyratýný,
Þiir neymiþ müzik deki saz yeter…

Harfleri bölerik söz olur,
Karakaþlý kara gözlü yaz olur,
Yazarken þiiri düþündünmü istiklal marþýný?
Fuzili-nin gazeldeki arþýný.
Atanýn nutku, onuncu yýl marþýný,
Kýzma be üstat içim doluyor,
Edebiyat ayaklar altýnda kül oluyor.

Nazým þiir için sürülmüþ,
Akif safahat çýkmadan dürülmüþ,
Mihriban þarkýsý daha dününmüþ,
Kýzma bana be üstat! Ben zerreyim
Yanýyor içim, yaban eldeyim.
Kaya dibinde yatan seldeyim.
Anýk kör kuyulara düþürme esatý,
Kefene yatmýþ þiir üfürme sanatý…

Üstadým sen ömür verdin ben asýr,
Onlar minderde otursun bize yeter hasýr,
Uzun uzun yazarlar o kasýr,
Gün döne. Harman ola,
Bekliyelim nerde verecekler mola…




Sosyal Medyada Paylaşın: