...
sevgilim;
adýmýz düþerse,
rüzgarlý bir akþamüstü, sokak levhasý gibi.
romanlardan kopartýlýrsa,
yarým kalmýþ sevdalar.
ve yaðarsa yýldýzlar sarý evlerin üzerine
uyanýrsa uykudan soluk benizli,
gökyüzü/n.
aþk biter mi?
ben ne zaman;
Ýstanbul*dan aþk bandýralý bir gemiye sýzsam,
nefesimde kýrlangýç çýðlýklarý,
v e
korkusu dudaklarýmda ilk öpüþmemizin,
kaçak göðsüm ele veriyor beni,
yaka paça atýlýyorum San Marco meydanýna,
yüzüm gözüm güvercin ýsýrýðý.
sevgilim
aþk gözden
d
ü
þ
e
r mi?
kilit tutmaz anýlar,
biliyorum bu aðustos keder yaðacak,
delince piþmanlýklarýn iç çekiþleri bulutlarý,
hastalýklý þiirler doðacak.
her kanýttan uzaðýz,
gülümserken birlikte bir resmimiz bile yok.
kime anlatsam seni,
sen bir hayaletten, ben bir deliden öteye gidemiyorum.
çok üzgünüm sevgilim
bu þehideki köprüler; dizlerin,
izin ver kapanýp ,
geberene dek aðlamak i s t i y o r u m.
affeder mi aþk?
*lütfen o çok sevdiðim çocuklarý koþtur yüzünde*
de_soulmate