Gece yýldýzlar alýrdý beni masallarýna
Bense gülücükler býrakýrdým
Kirpikleri gözbebeklerinden önce uyuyan gecekondu çocuklarýna…
Yaðmuru sevmezdim
Çünkü tahta arabam hep ýslanýrdý
Rengi solardý misketlerimin
Genzimde biriken çatýsý akan bir evin sýzýsýyla
Küflenirdim içten içe
Perde arkasýndan balkondaki çiçeklerini seyrederdim komþularýn
Çiçeklenirdi hayalim
Hep üþürdü serçeler penceremizde
Güneþ hiç uyumasýn diye dualar ederdim
Yaðmuru sevmezdim
Çünkü benim babam hep ýslanýrdý
Unuturdum pabuçlarýmýn su aldýðýný
Çocuk aklýmla yaðmurlarý kurutacak isyanlar çýkarýrdým
Hem de denize sýfýr rakýmda
Bazen gözlerim doluyor
Ama babamýn sigara dumanýndan deðil
Denize serdiði balýkçý aðýnýn soðuk geçirmeyen
Bir lokma ekmeðe muhtaç oldurtmayýþýndan
Yaðmuru sevmezdim
Çünkü benim içim hep eylüldü ay
Hazandý dilimdeki þarkýnýn yüreði
Kayýp bir öyküydü
Aykýrý bir notaydý
Göç mevsimiydi kýrýk bir aynanýn bölünüþünde
Gece yakamozlar alýrdý beni kollarýna
Bense gülücükler býrakýrdým
Masaldan önce uyuyan gecekondu çocuklarýna…
Kýzýlcan