çocuk sesim, biliyorum þarký söylemeye korkuyorsun
genzinde uyuttuðun susmalarý ýsýrýyor dilindeki korku
ve yorgunsun, yorgunluðun kadar da yoksulsun
nefesin yalnýzlýk kokar sýnar belki de kendini-
bir titrek mýsrada, sorgular hafýzasýný kaybettiði o-
temmuz akþamýný..kýrgýnlýðýn telaþlý bir gýcýrdayýþ belki hayata
belki de mecburiyet, emanet bildiðimiz rol tezgahýna…
ama ürpermek nasýllarla ve nedenlerle
aslýnda kuzu ciðerdir ses tonumuzda, yalansýzlýðýn -aðlama hali
bir kandýrmacadýr gitmenin -gidememe haline…
çocuk sesim, biliyorum halihazýr bir kahkahanýn mutluluðuna
az þekerli huzur istiyorsun, aklýný yitirmiþ yaðmurlar düþlüyorsun
ve güz oluyorsun, güz kadar da hicaz kokuyorsun
soluðun kýrýk bir tebessüm taþýr sýðýnýr gamzelerindeki yalnýzlýða
umudun gülümseyen bir çift göz olur belki hayata
belki de sarýlmak, dost bildiðimiz aynadaki yansýmalarýmýza…
ama gülümsemek tekillerle ve çoðullarla
aslýnda kuzu ciðerdir dudak aralýðýmýzda, var olmanýn -onurlu hali
bir baþkaldýrýdýr yok olmanýn -hafiflik haline…
-mümkünse gülümseyelim bu þiire…
kýzýlcan/2012