Ay mostarý terk etmeden Çýk ýlýk rüzgarla el ele Eþarbýný boynuna Ten kokunu bana dola Siyahi devraný baþlamadan Raksý baþlasýn Yýldýzlarýn akan suya aks’iyle Ve bana koþaradým yaklaþ Gece bitmeden arzuyla Bir ucunda sen Diðerinde ben mostarýn Kýskansýn Mimar-ý sinan öteden bizi Sevincim sol cebimde ellerim yerine Kýrýlmýþ Çocukluðumuysa iç cebime sakladým Mostarý meskan eyledi Ayak takýmlarým Serserisiyim kaldýrýmlarýnda Tamiri olmayan astara düþmüþ yüzüm Güneþ umuda yarým doðar Mostar’da Yaþam ilmiðin ucunda yer yok yanlýþa
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfankarabuluT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.