iki arada bir derede yýllar ruhumu kurcalayan bu sayrýlýkta yýllar çabucak kabullenirlerken mutsuzluðu acýyla ödeþir zaman zamanýn süsüdür çünkü ölürken yalnýz olmak...
ayrýlýk yarýya indirilmiþ bayrak anýlarýmýn gönderinde yani ben hep sensizim aðlayan çaresiz bir yüze benzer denizler yorulmam hiç sevmek beni körkütük þapþallaþtýrýrken ölümden kopya çeker hiçleþmek yabancýlýðý bile uzak bir kentte annesiz bir çocuðun ilk kýþý ömür nerde nasýl olursam olayým üþüyorum yorulmam hiç...
aðýrlaþýr gökyüzü özgürlüðe sevdayý taþýmak zorlaþýr gene de en güzelidir ayakta gülümsemek zorbalýðýna bencilliðin bedeli yalnýzlýktýr kuþlarý maviye kir gibi görmemenin zorun gerekçesindeyim sanki dünya barikatýydý kötünün ama aklýmda tarih vardý yanýmda dün yüreðimde adresi bütün ütopyalarýn dünya barikatýný aþýp gülüþün olacaðým sevgilim tülü aralanacak gülü bölüþmenin gerekirse öleceðim...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.