Þe
Medyun
Medyun
Özündeki gergefi görse ay utanýrdý,
Mecnun mecnun olmasa, Leyla’yý kim tanýrdý?
Yýldýzlar aðýrlar ki, semanýn bahçeleri,
Kur-an’dýr lisanlarý, sevgidir lehçeleri.
Yaslandýklarý daðýn dumaný aþk kokardý,
Eteðinde ýrmaklar baþ yukarý akardý.
Gülümserdi taþlarý delip çýkan laleler,
Dolunay gül yaðardý, güneþten þelaleler.
Onlar ki yýldýzlarý hak için biçmiþlerdi,
Dönüþsüz akýnlarda güneþi içmiþlerdi.
Saadetin asrýný sevdayla yoðurdular.
Cümle mecnun bir oldu, bir Leyla doðurdular.
O zamanlar cemreydi þimdiki yýldýrýmlar,
Yüreklerde çýngý yok, yanar da kaldýrýmlar.
Irmak boþa akarken damla ile avunmak,
Böyle olmasa gerek hak yolunu savunmak.
Hak mýdýr, zalimlerin sesi mazlumlardan gür?
Serçe semada tutsak, yýlan kafeste özgür.
Þu zavallý güne bak, diniyor mu fýrtýna?
Daha bir dað inmeden, bir dað biner sýrtýna.
Yakamýzda gök kubbe, yakamýzda þu zemin,
Medyunuz boydan boya ya Ýlahel âlemin.
Medyunuyuz hak diye yola düþen güruhun,
Medyunuyuz can diye üflenilen bu ruhun.
Doðmamýþ zamanlarýn medyunu da bizleriz,
Zaman su gibi akar, ölü gibi izleriz.
Medyun arayacaksa; mazi, bu gün ve ati,
Ýnkârý kabil deðil medyunu biziz kat-i.
Tüm zamanlara medyun, uyanýk aðmalarýz.
Baþýmýz kumda gizli, gökleri yaðmalarýz.
Sýðdýrdýk koca ömrü birkaç küflü mendile,
Gör ki fitil yanýyor güve düþtü kandile.
Yara kabuðu gibi eðreti durur kaþlar,
Diviti gözümüze batýrýrken nakkaþlar.
Gözümüzün kanýyla guruba hat çizmiþiz,
Güneþe el sallarken, heyhat batan bizmiþiz
Madem bütün Leylalar mecnun hicrinden doðar,
Yetiþmez mi bu hicran? Tan yeri artýk aðar.
Borcumuzun utancý olsa bütün sancýmýz,
Bozulmaz bir tövbeyle dökülse utancýmýz.
Paslanan kapýlarýn sökülür pervazlarý,
Girecek idrak bulur, nur iklimin vaazlarý.
Yýrtýlýr kara perde, yýkýlýr kara duvar,
Maziye yaslandýkça, ati daha umutvar
Ak saçlý bilgelerdir, aksakallý bilgeler,
Þu yeþil baþaklarýn üstündeki gölgeler.
Çýnarýn köküydüler, ölümsüz beþerdiler,
Yine yeþerecekler, bin kere yeþerdiler.
Gölgeler ki her biri ihyayý ulûmid-din,
Hacý Bektaþi veli, Mevlana Celaleddin.
Halit ibn-i Velid’den el alýr Selahaddin
Fatihler yetiþtirir dizinde Ak Þemseddin.
Kýblegâh’ý yönünde ýrgalanýr baþaklar,
Baþýnda nöbetteler alný ak, yüzü aklar.
Saf saf eðilirler ki, miraca avdettendir
Eðilirler, bu meltem asr-ý sadettendir.
Suyu; susayan arar. Suyu; arayan bulur,
En muazzam pýnarlar dað diplerinde olur.
Þefik Tiryaki
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.