Ben yazdým
Karþýdaki
Beyaz badanalý evin duvarýna
’Tek yol devrim’ diye
Gerçekleþse devrimim
Yüreðinin bozkýrlarýnda
Özgürce dolaþacaðým, bir uçtan bir uca
Saymadým, kaç mitingte konuþmacý bendim
Ýsyana çaðýrdým tüm duygularý
Ve aþka aþýk yüreklerin
Sözlerini pankart yapýp
Yaþadýðýn þehrin tüm sokaklarýna astým
Grevler düzenledim
Seni alýp götüren trenlere, otobüslere
Bir daha yolcu taþýmasýnlar
Ayýrmasýnlar sevenleri diye
Bilmiyordum
Aþkýn köþe baþýna pusu kurup
Lokavt hazýrlýðý yaptýðýný
Sonra
Coplarla kovuldum kapýnýn önünden
Ýzin verilmedi yüreðinle buluþmama
Gözlerinin gardiyan olduðu bir hapishanede
’Sensizlik’ denilen en aðýr iþkenceye
Uðrayan, bendim
Titizlikle kurulan mahkemede
Yargýlanan bendim, tüm sevenler adýna
Þahitler dinlendi tek tek
Gözlerin, durmadan bana bakardý derken
Ellerin, tuttu beni bir kýþ günü, diye yemin etti
Belki de canlý bombaydý, dedi saçlarýn
Okþamak için uzandýðýnda ürpermiþti
Suçumu az bulanlar
Tanýk gösterdi siirlerimi
Ellerine, gözlerine yazdýðým
Her dizesinde senin olduðun
Buram buram aþk kokan
Sevda kokan
Ama uzun
Ama kýsa
Ama hüzünlü
Þiirlerimi
Sonunda
Kararýný verdi hakim
’Sensizlik ülkesinde
Sevgisiz yaþamaya
Sürgün edildim"
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.