"Omuzunu dünyaya yaslamýþ gibiydi; Uykusunda “ay”a gülümsedi…"
Anlatacak öykü var mýydý, dünü ve ondan öncesini. Bir þiir biliyorum özetleyen bugünü ve bundan ötesini…
Sözcükler; ne büyük külfetti omuzlarýmýzda. Oysa biz onlarca cümle kurduk onlarla. Söylenen her þeye esip gürlediler; ayrýlýða bile.
O kimdi? Kimdi yüzyýllardýr vuslata uzak tutan gönülleri, Kimdi bu çirkin oyunu baþlatan? Kapatýn perdeleri, Rengine boðun karanlýklarýn, Aydýnlýk dolsun odalarýnýza. Tesadüf mü?
Hayýr! Tesadüfler, Ayrýlýðý anlatýr çoðu zaman. O en sevgili rüyalarýmýzda bile; En sevgilimizin teni deðdi tenimize, En sevgilimizle yan yanaydýk. Yüzü bir rüzgar gibi geldi, geçti.