"Biz ayrýlýrsak ölürüz" diyordu þair... Leyla hala suskundu, mecnun son nefesini verirken...
Unutma...! Her dal bir gün gövde’den kopar. Dal aðlar. Gövde sessizce için için yanar. Çünkü gövde güçlüdür. Ýhtiþamlýdýr ya... O ihtiþamdandýr ki, Kimse görmez/göstermez gövde(deki) yangýný... ve... Gün olur yýkýlýr gövde, An gelir dönüþe kapanýr bütün kapýlar. O an... Hükümsüz kalýr kýrgýnlýðýn, Kýzgýnlýðýn, Artýk diner kinin, nefretin... Çünkü boþunadýr kopardýðýn her çýðlýk, Boþunadýr vicdanýndan yükselen her hýçkýrýk, Çünkü anladýn... Anladýn ki, bu... bu son ayrýlýk... Anladýn... Bu ayrýlýk, sevdaya biçilen vakitsiz kefendir.
Duyarsýn bitirmiþim... Ýçimde sana dair ne varsa, Bilesin, ey! caný candan öte yar, bütün kinim dilimdedir. Dilimdedir...
Celal þahbaz (yorgunkalem)
Sosyal Medyada Paylaşın:
yorgun-kalem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.