vakit

hiç bitmicek takvimin
pembe tozdan yalaný
mevsimler ne ara hasret diye yazýldý
geliþin ölüm diye adlandý

yürüdükçe dökülür yaþ sanaðý
yakmak için yanar ufkun karanlýðý
kara mürekkebin umut pýnarý
döküldükçe gönlüm ufalandý

suretimin ince çizikli yollarýnda
hasretinin yolculuðu
adýmladýkça artar vurgunu
gözlerimden öper sensizliðin uykusu
Sosyal Medyada Paylaşın: